1960 urteko otsailean, sortu berria zen Cineclub Irún (CCI) elkarteak gutun bat bidali zuen Donostiako Zinemaldira, garai hartan zuzendari zen Antonio de Zulueta y Besson-i gonbidapen bat egiteko; hain zuzen ere, elkartearen hileroko programazioari buruz elkarteak berak argitaratzen zuen aldizkarian parte hartzeko gonbidapena.

Zuluetak gutun hau idatzi zien erantzuteko eta, bertan, pozik agertu zen Gipuzkoan zineklubak zeudelako eta lan handia egiten zutelako, “anonimotasunez eta baldintza ekonomiko latzetan”, zinemari buruzko ezagutzak partekatzen eta publikoa hezitzen. Elkarrekiko esker oneko keinu garrantzitsua da gutuna: Zinemaldiak jaialdiko proiekzio eta argitalpenetarako sarbidea bermatzen zien zineklubetako eta kultur zentroetako antolatzaileei, eta, aldi berean, elkarte zinematografiko horiek urtean zehar hezitako ikus-entzuleez elikatu beharra zuela ere aitortzen zuen.

Jorge Oteiza eta Nestor Basterretxea izanik sortzaile, Cineclub Irún funtsezko zutabe izan zen euskal kulturaren panoraman. Topagune eta gogoetarako gune zinemagile, musikari, idazle eta artista plastikoentzat –hala nola Rafael Ruiz Balerdi, Menchu Gal edo Amable Arias– eta, besteak beste, Errenteriako, Pasaiako edo Azpeitiko zineklubekin elkartruke aberasgarriak egiteko gune, baina baita gune soziopolitiko ere, muga-mugan kokatuta egoteagatik: nazioarteko sareak eratzeko aukera irudikatzeko tokia, askatasuna biziki murriztuta zegoen une batean.

Formakuntzarako bokazioa eta askotariko adierazpide artistikoak biltzeko gaitasuna izanik, erakustaldi, programa eta mintegi ugari antolatu ahal izan zituzten, hala nola Haurrentzako zinemaren I. jardunaldia, Zinema amateurraren lehiaketa edo I. Arte Astea 1961eko urrian; azken hori zineklubaren esperientzia kolektibo eferbeszenteenetako bat izan zen, euskal arte garaikidearen orainaldiari eta etorkizunari buruzko eztabaidak erdigunera ekarrita.